مقایسه تغییرات بیونشانگرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته و افراد سالم

زمینه و هدف: اهمیت استرس اکسیداتیو در تشکیل و آسیب‌زایی بیماری گلوکوم شناخته شده است .در گزارشها نیز تغییر پروفایل اکسیدان/آنتی‌اکسیدان سرمی در پاتولوژی‌های چشمی‌ آمده است. این مطالعه با هدف مقایسه بیونشانگرهای استرس اکسیداتیو و پروفایل آنتی‌اکسیدانی در بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته و افراد سالم انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه تحلیلی مورد - شاهدی بر روی 56 فرد مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته (PCAG) (26 مرد و 30 زن) مراجعه‌کننده به بخش چشم بیمارستان‌های فارابی و حضرت رسول (ص) و ۸۰ فرد سالم ‌به‌عنوان گروه کنترل (37 مرد و 43 زن) انجام شد. غلظت مالون دی‌آلدئید (MDA) گلبول‌های قرمز، میزان ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی سرم (TAC)، میزان گلوتاتیون احیای گلبول‌های قرمز و محصولات پیشرفته اکسیداسیون پروتئین سرم (AOPP) اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی مستقل و مربع‌کای تحلیل شدند. سطح معنی‌داری، 05/0≥p در نظر گرفته شد. یافته‌ها: غلظت‌های همولیزات MDA در بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته در مقایسه با افراد سالم، به‌طور معنی‌داری افزایش داشت (015/0p=)، درحالی‌که سطوح سرمی ‌TAC در این بیماران، به‌طور معنی‌دار کاهش نشان داد (016/0p=). همچنین سطوح سرمی ‌AOPP بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته در مقایسه با افراد سالم، افزایش معنی‌داری یافت (019/0p<). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد افزایش پراکسیداسیون لیپیدی و اکسیداسیون بیولوژیک پروتئینی، همچنین کاهش قابل‌توجه ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی پلاسما در بیماران مبتلا به گلوکوم اولیه زاویه بسته در قیاس با افراد سالم، اشاره به نقش پاتولوژیکی افزایش آسیب اکسیداتیو در گلوکوم اولیه زاویه بسته دارد.